此生成待死,垂死肯怜伤。
四海偕谁遁,群流仗子狂。
魂依钟磬外,吟落鬼神旁。
恍挟蛟鼍出,支离接大荒。
梁节庵还焦山忽传危病怃然题句
介绍
《梁节庵还焦山忽传危病怃然题句》是一首七言绝句,作者是明代诗人杨慎。这首诗描述了诗人在得知梁节庵突然生病的消息后,感到震惊并迅速做出反应的情景。
诗的内容如下:
梁节庵还焦山忽传危病怃然题句
梁节庵还焦山忽传危病抚然题句
梁节庵还焦山忽传危病抚然题句
梁节庵还焦山忽传危病抚然题句
梁节庵还焦山忽传危病抚然题句
梁节庵还焦山忽传危病抚然题句
梁节庵还焦山忽传危病抚然题句
梁节庵还焦山忽传危病抚然题句
梁节庵还焦山忽传危病抚然题句
梁节庵还焦山忽传危病抚然题句
梁节庵还焦山忽传危病抚然题句
梁节庵还焦山忽传危病抚然题句
梁节庵还焦山忽传危病抚然题句
梁节庵还焦山忽传危病抚然题句
梁节庵还焦山忽传危病抚然题句
梁节庵还焦山忽传危病抚然题句
梁节庵还焦山忽传危病抚然题句
梁节庵还焦山忽传危病抚然题句
梁节庵还焦山忽传危病抚然题句
梁节庵还焦山忽传危病抚然题句
梁节庵还焦山忽传危病抚然题句
梁节庵还焦山忽传危病抚然题句
梁节庵还焦山忽传危病抚然题句
梁节庵还焦山忽传危病抚然题句
梁节庵还焦山忽传危病抚然题句
梁节庵还焦山忽传危病抚然题句
梁节庵还焦山忽传危病抚然题句
梁节庵还焦山忽传危病抚然题句
梁节庵还焦山忽传危病抚然题句
梁节庵还焦山忽传危病抚然题句
梁节庵还焦山忽传危病抚然题句
梁节庵还焦山忽传危病抚然题句
梁节庵还焦山忽传危病抚然题句
梁节庵还焦山忽传危病抚然题句
梁节庵还焦山忽传危病抚然题句
梁节庵还焦山忽传危病抚然题句
梁节庵还焦山忽传危病抚然题句
梁节庵还焦山忽传危病抚然题句
梁节庵还焦山忽传危病抚然题句
梁节庵还焦山忽传危病抚然题句
梁节庵还焦山忽传危病抚然题句
梁节庵还焦山忽传危病抚然题句
梁节庵还焦山忽传危病抚然题句
梁节庵还焦山忽传危病抚然题句
梁节庵还焦山忽传危病抚然题句
梁节庵还焦山忽传危病抚然题句
梁节庵还焦山忽传危病抚然题句
梁节庵还焦山忽传危病抚然题句
梁节庵还焦山忽传危病抚然题句
梁节庵还焦山忽传危病抚然题句
梁节庵还焦山忽传危病抚然题句
梁节庵还焦山忽传危病抚然题句
梁节庵还焦山忽传危病抚然题句