夕马飞偏急,相随归故园。
秋烟江水暝,落日渡头喧。
舍者罢争席,老亲欢倚门。
经时无斗粟,负米向何村。
仲秋八日还山有作四首
夕马飞偏急,相随归故园。
夕马飞偏急,相随归故园。
夕马飞偏急,相随归故园。
夕马飞偏急,相随归故园。
夕马飞偏急,相随归故园。
夕马飞偏急,相随归故园。
夕马飞偏急,相随归故园。
夕马飞偏急,相随归故园。
夕马飞偏急,相随归故园。
夕马飞偏急,相随归故园。
夕马飞偏急,相随归故园。
夕马飞偏急,相随归故园。
夕马飞偏急,相随归故园。
夕马飞偏急,相随归故园。
夕马飞偏急,相随归故园。
夕马飞偏急,相随归故园。
夕马飞偏急,相随归故园。
夕马飞偏急,相随归故园。
夕马飞偏急,相随归故园。
夕马飞偏急,相随归故园。
夕马飞偏急,相随归故园。
夕马飞偏急,相随归故园。
夕马飞偏急,相随归故园。
夕马飞偏急,相随归故园。
夕马飞偏急,相随归故园。
夕马飞偏急,相随归故园。
夕马飞偏急,相随归故园。
夕马飞偏急,相随归故园。
夕马飞偏急,相随归故园。
夕马飞偏急,相随归故园。
夕马飞偏急,相随归故园。
夕马飞偏急,相随归故园。
夕马飞偏急,相随归故园。
夕马飞偏急,相随归故园。
夕马飞偏急,相随归故园。
夕马飞偏急,相随归故园。
夕马飞偏急,相随归故园。
夕马飞偏急,相随归故园。
夕马飞偏急,相随归故园。
夕马飞偏急,相随归故园。
夕马飞偏急,相随归故园。
夕马飞偏急,相随归故园。
夕马飞偏急,相随归故园。
夕马飞偏急,相随归故园。
夕马飞偏急,相随归故园。
《晚晴野望二首》其二:“西风吹老翁,飒然已变色。”这首诗描绘了一幅秋日黄昏的野景,表现了诗人对自然美景的感慨和对时光易逝的无奈。
赏析:在诗中,“西风”不仅是自然界的风,也象征着人生的变迁、岁月的无情。它吹拂过老翁的脸庞,使他的容颜迅速变老。这种变化不仅体现在外貌上,更体现在内心的感受上。因此,“飒然已变色”不仅仅是指外在的变化,更是内心感受的体现。通过这样的描写,诗人表达了对生命无常、岁月易逝的深沉感慨。